Motywy sakralne w poezji «Grupy Nowojorskiej» jako ważny element twórczości oraz ogniwo łączące ukraińską tradycję literacką

Abstract

W niniejszym artykule poddano analizie sakralne motywy w twórczości poetów «Grupy Nowojorskiej», jako istotny element twórczej obecności oraz charakterystyczny dla grupy dyskurs literacki. Sakralne motywy będące ważnym zjawiskiem twórczym, są rozpatrywane w kontekście tradycji literackiej oraz ochrony dziedzictwa literackiego emigracji. Motywy sakralne były aktualne dla «Grupy Nowojorskiej» zwłaszcza w latach 60. XX wieku, gdy wydawała ona rocznik «NowePoezje» (1959-1971). Wówczas, by zachować swoją ukraińską tożsamość, grupa identyfikowała się zcałą emigracją . Stąd starałasię nadawać własnej twórczości indywidualnych cech, także poprzez wyrażanie teologicznej spuścizny, którą emigranci–późniejsza «GrupaNowojorska» (od1959 roku) przywiozła zesobą do Nowego Jorku po II wojnie światowej.